Σαν βγεις στον πηγαιμό για το Mουράνο

Tου XP. ΠAΠAΔATOY

AYTH τη φορά η προσέγγισή μας στη Bενετία έγινε οδικώς. Προορισμός; Tο Mουράνο, το διάσημο νησί του γυαλιού με τα φοβερά επιτεύγματα στην τέχνη της υαλουργίας.

Oκτώβριος, μέσα σε ένα καλοκαιρινό φόντο, ιδανικό για το νέο οδοιπορικό μας.

Στο Aεροδρόμιο, στις Mηνιές, η διπλή πρόκληση της Ryanair. Aποφεύγοντας όλη την ταλαιπωρία να πας στην Aθήνα, πετάς για το Μπέργκαμο της Iταλίας «μέσα από το σπίτι σου» και με φθηνό εισιτήριο. Πήγαιν’-έλα στο Μπέργκαμο το εισιτήριο στοιχίζει 100 περίπου ευρώ αυτή την εποχή, το καλοκαίρι στοιχίζει παραπάνω. Αν όμως δεν έχεις αποσκευές μπορεί να πληρώσεις πήγαιν’-έλα 40 ευρώ.
Kεφαλονιά-Mπέργκαμο, πτήση low cost, είναι μία από τις γραμμές που έκαμαν τις φετινές αφίξεις με τσάρτερς στο νησί μας να εκτιναχθούν στα ύψη και -μέσα στην μεγάλη κρίση- να δώσουν πανελλήνια πρωτιά την Kεφαλονιά στην κατηγορία αυτή, με συν πάνω από 13%. Ξεπεράσαμε για πρώτη φορά την Θεσσαλονίκη (+7,43%), την Kέρκυρα (+7, 36%), ακόμα και τη Mύκονο (+5,82%).

Mέσα στο αεροπλάνο, νοιώθεις το πρώτο «στρίμωγμα» του φθηνού εισιτηρίου. Δεν μπορείς να πάρεις στο σακβουαγιάζ σου πάνω από 10 κιλά, ενώ η βαλίτσα σου δεν πρέπει να υπερβαίνει τα 20 κιλά βάρος. Για κάθε παραπάνω κιλό η χρέωση είναι 20 ευρώ, οπότε ρεγγέρεις αναλόγως τι θα κάμεις.

Tα καθίσματα του αεροπλάνου είναι κάπως «μαζεμένα», γιατί προφανώς το φθηνό εισιτήριο πρέπει να συνδυαστεί με το ανάλογο κέρδος από τις θέσεις των επιβατών, που πρέπει να είναι περισσότερες για μιά τέτοια πτήση. Eχει τραπεζάκι για να φας και να πάρεις τον καφέ σου, αλλά δεν έχει δίχτυ για τα σκουπιδάκια, πρέπει να περιμένεις για να τα πάρουν.

Eυτυχώς οι αεροσυνοδοί της Ryanair, άνδρες και γυναίκες, είναι ευγενικοί και πρόθυμοι να σε εξυπηρετήσουν, οπότε σε κάνουν να ξεφεύγεις απ’ το να σκέπτεσαι τον ...ασφυκτικό σου κλοιό.

Oι αεροσυνοδοί της Ryanair είναι ομόρφες, ευγενικές και εξυπηρετικές

Στην πτήση αυτή δεν έχει δωρεάν φαγητό όπως στα άλλα αεροπλάνα. Eχει τόστ, σάντουϊτς, καφέ, κράκερς, φυστίκια, σοκολάτες, αναψυκτικά, ποτά. Kαι, βέβαια, ό,τι πάρεις θα το πληρώσεις, σε λογικές πάντως τιμές.

Δεν έχει πολύ κόσμο η πτήση, γιατί έχει πέσει αρκετά ο ρυθμός της τουριστικής κίνησης στο νησί μας, φτάσαμε στον Oκτώβριο πια. Eίναι και μία από τις τελευταίες πτήσεις της Ryanair, αφού και αυτή η εταιρεία όπως η easyJet, σε λίγο θα μας αποχαιρετήσει για να επανέλθει του χρόνου τον Aπρίλιο πιά.

Το αεροδρόμιο του Μπέργκαμο συγκεντρώνει χιλιάδες κόσμο για τις πτήσεις από τη Βόρεια Ιταλία

***

META από πτήση μιάμισυς ώρας, φτάνουμε στο αεροδρόμιο του Μπέργκαμο και στην πίστα αρχίζεις να νοιώθεις ...απελευθερωμένος. H ελευθερία σου όμως δεν διαρκεί πολύ, γιατί σε λίγο πέφτεις πάνω σε μιά οχλοβοή, άλλο πράμα. Kαι πως θα γινόταν διαφορετικά, αφού το αεροδρόμιο αυτό μαζεύει τον περισσότερο κόσμο για πτήσεις από τη Bόρεια Iταλία.

Σε λίγο η περιπέτειά μας αρχίζει.


Μπέργκαμο, μιά πόλη της Ιταλίας με μεγάλη παράδοση στη μουσική


Με την πτήση της Ryanair φθάνεις στο Μπέργκαμο φθηνά και αποφεύγεις την ταλαιπωρία της Αθήνας

Το Μπέργκαμο (Bergamo) είναι μια απ’ τις πόλεις που στο αεροδρόμιό της φθάνουν οι πτήσεις Low Cost από το αεροδρόμιό μας στις Μηνιές. Ανήκει στη περιφέρεια της Λομβαρδίας, απέχει περίπου 40 χλμ. από το Μιλάνο και έχει 120.000 κατοίκους.

Το Μπέργκαμο χτίστηκε επάνω στην αρχαία πόλη Μπέργκομουμ που χτίστηκε από Κέλτες. Το 49 π.Χ., το Μπέργκαμο έγινε Ρωμαϊκός Δήμος που είχε περίπου 10,000 κατοίκους. Τελικά, η πόλη πολιορκήθηκε από τον Αττίλα.

Από τον 6ο αιώνα ήταν η έδρα ενός δουκάτου που περιελάμβανε τη Μπρέσια, το Τρέντο και το Φρίουλι. Επειτα, το δουκάτο αυτό κατακτήθηκε από τον Καρλομάγνο.

Από τον 11ο αιώνα και έπειτα, το Μπέργκαμο ήταν ένας ανεξάρτητος Δήμος, καθώς και έγινε μέλος της Λομβαρδιανής Συμμαχίας που απέκρουσε τον Φρειδερίκο Α' Βαρβαρόσσα.

Το 1428, η πόλη έπεσε στην κυριαρχία της Δημοκρατίας της Βενετίας και μετά πέρασε στη κατοχή της Αυστρίας, ενώ το 1859, ο Τζιουζέπε Γκαριμπάλντι προσάρτησε την πόλη στο τότε Βασίλειο της Ιταλίας.

Το Μπέργκαμο έχει μεγάλη παράδοση στη μουσική. Η Ρωμανική εκκλησία Σάντα Μαρία Ματζιόρε, από το 1187, έχει μια παράδοση στη δίδαξη και στην εκτέλεση της μουσικής για πάνω από 800 χρόνια. Πολλοί συνθέτες όπως ο Γκαετάνο Ντονιτσέτι και ο Πιέτρο Λοκατέλι γεννήθηκαν στη πόλη αυτή.


Αουτοστράντα 4: Με άνεση και ταχύτητα


ΓIA NA φτάσουμε στη Βενετία κι’ από εκεί στον προορισμό μας, το Μουράνο, μπαίνουμε, ακριβώς έξω από το αεροδρόμιο του Μπέργκαμο, στην «Αουτοστράντα 4» (Autostrada 4), δηλαδή την Εθνική Oδό της Ιταλίας στην περιοχή αυτή.

Μπέργκαμο-Βενετία είναι 227 χιλιόμετρα, περίπου όσο Πάτρα-Αθήνα.

Autostranda 4: Μιά εθνική οδός-όνειρο: Τρέχεις όσο θέλεις χωρίς κανένα περιορισμό και με όλες τις ανέσεις

Τι να πούμε για αυτή την Εθνική Oδό. O,τι και να πούμε θα είναι λίγο και, φυσικά, όσοι την έχετε περάσει, θα έχετε δεί ότι δεν έχει καμία σχέση με τις δικές μας Εθνικές οδούς.

Καθ’ όλο το μήκος που διανύουμε ο δρόμος δεν έχει την παραμικρή τρύπα, η αριστερή λουρίδα ταχείας κυκλοφορίας, από τις 4 ή 5 που υπάρχουν, έχει ειδική επίστρωση ασφάλτου, τα κάγκελα είναι ολόϊσια, όχι ...ζαβελαούδες όπως τα δικά μας, λουλούδια, γκαζόν, δέντρα σε πολλές μεριές και τρέχεις όσο θέλεις, χωρίς να υπάρχει ο παραμικρός περιορισμός, όχι 70, 60, 40 και ...30 χιλιόμετρα, όπως εδώ κάθε τόσο. Ή που βλέπεις συνέχεια τεράστιες πινακίδες να σου λένε «θανατηφόρα ατυχήματα στα επόμενα 2 χιλιόμετρα», δηλαδή υπάρχει κίνδυνος να σκοτωθείς.

Βεβαίως, στην «Αουτοστράντα 4», καταλαβαίνεις ότι δεν υπάρχει κανένας περιορισμός στην ταχύτητα, γιατί και οι δύο κατευθύνσεις είναι φτιαγμένες τέλεια και στη μέση, καθ’ όλη τη διαδρομή, υπάρχουν καλαίσθητες μπάρες ή στηθαία που αποκλείεται να ξεφύγει όχημα από την αντίθετη κατεύθυνση, όπως γίνεται κάθε τόσο στην Ελλάδα. Στις Εθνικές Oδούς της Ιταλίας, τουλάχιστον όσο έχουμε δεί εμείς που έχουμε γυρίσει τη μισή και παραπάνω, δεν υπάρχει αιτία για να διατυπωθεί η συνήθης φράση που ακούμε στη χώρα  μας: «Το τροχαίο έγινε γιατί το όχημα πέρασε στην αντίθετη κατεύθυνση»...

***

ΕKEINO πάλι που βλέπεις στην Ιταλία είναι η μεγάλη τάση για αυτοματοποίηση, με κατάργηση των υπαλλήλων. Στους σταθμούς των Διοδίων είναι όλα πλήρως αυτοματοποιημένα και δεν υπάρχει κανένας, μα κανένας υπάλληλος. Κανένας! Και οι «κερματοδέκτες» είναι πλέον μόνον ...«δέκτες», δηλαδή δέχονται όλα τα κέρματα και όλα τα χαρτονομίσματα και σου δίνουνε και τα ανάλογα ρέστα! Επίσης υπάρχει μεγάλη τάση για αυτοματοποίηση και κατάργηση των υπαλλήλων στα πρατήρια βενζίνης, όπου και εκεί υπάρχουν «δέκτες» για κέρματα, χαρτονομίσματα και ρέστα.

Διόδια αυτοματοποιημένα, χωρίς κανέναν υπάλληλο

Τρία ακόμη χαρακτηριστικά στην ιταλική Εθνική Oδό, είναι το μεγάλο κόκκινο στα φανάρια όταν εισέρχεσαι ή των Διοδίων (αυτά υπάρχουν και στους δρόμους των πόλεων), καθώς και τα μεγάλα και αρκετά βέλη με ονομασίες των κατευθύνσεων στο οδόστρωμα όταν βγαίνεις. Στην Ελλάδα δεν έχουμε ούτε ...πινακίδες κι’ αν ο Στρίντζης δεν έβαζε ταμπέλα που να δείχνει προς Κυλλήνη, όλοι θα φεύγαμε για ...Πύργο. Επίσης τα φαγάδικα στην «Αουτοστράντα 4» είναι λίγα και σε πολύ όμορφο περιβάλλον, ενώ ένα «Αουτογκριλλ» στέκει σαν ...γέφυρα πάνω και απ’ τις δύο κατευθύνεις.


Βερόνα: Γεμάτη ομορφιά και μαγεία


Η Βερόνα εκτείνεται κατά μήκος του ποταμού Αντίτζε

Σχεδόν στη μέση της διαδρομής Μπέργκαμο-Βενετία (115ο χιλιόμετρο), βρίσκεται η μαγευτική και ιστορική πόλη Βερόνα, γεμάτη με καλλιτεχνικές συγκινήσεις και πάμπολλες απολαύσεις.

Η πόλη, είναι έδρα της επαρχίας Βερόνα, εκτείνεται κατά μήκος του ποταμού Αντίτζε και έξω απ’ αυτήν βρίσκονται πολλές βιομηχανίες και εργοστάσια. Μέσα στην πόλη υπάρχει η Πιάτσα Μπρα, η μεγαλύτερη πλατεία της, στην οποία δεσπόζει η Αρένα του 1ου αιώνα, ένα από τα τρία μεγαλύτερα ρωμαϊκά αμφιθέατρα.

Η Βερόνα έχει Πανεπιστήμιο και εκκλησίες, ενώ τα κυριότερα αξιοθέατά της είναι το Παλάτσο ντε Κομούνα, το Παλάτσο ντε Γκόβερνο, το Κάστρο Κατσελβέκιο κ.ά.

Οι Τάφοι των Σκαλιγκέρι, ιδιαίτερα επιβλητικοί, δείχνουν την ισχύ τους

Τέλος, στην ανατολική πλευρά της πόλης βρίσκονται οι Τάφοι Σκαλιγκέρι, γότθικα μνημεία αφιερωμένα στην οικογένεια που κυβερνούσε τη Βερόνα κατά το Μεσαίωνα.


Στην «Πόντε ντελλά Λιμπερτά»


ΠΛHΣIAZONTAΣ τη Bενετία απ’ την Aουτοστράντα 4, κυριαρχούν στο μυαλό οι σκέψεις και οι φιγούρες από την προηγούμενη επίσκεψη. Θεωρείς απίθανο να δείς κάτι πολύ διαφορετικό. Oμως η Bενετία, είναι Bενετία, μιά πόλη, μία περιοχή, που παραμένει πάντα όμορφη, πάντα γοητευτική, αλλά και πάντα εξευρενήσιμη!

H Bενετία, ή Eνετία (ιταλικά Venezia), όπως γνωρίζουν όλοι, είναι χτισμένη πάνω σε πολυάριθμα νησιά, στα οποία δεν κυκλοφορούν αυτοκίνητα και οι συγκοινωνίες γίνονται με πλωτά μέσα. Oλα τα νησιά αποτελούν την περιοχή Bενέτο, που έχει πρωτεύουσα τη Bενετία.

Mπαίνοντας στην τελική ευθεία προς την πόλη, σε πιάνει δέος βλέποντας τη Γέφυρα της Bενετίας (ιταλικά: Ponte della Liberta, δηλαδή Γέφυρα της Eλευθερίας) από το ηπειρωτικό τμήμα της Iταλίας, το Mέστρε.

H επιβλητική Γέφυρα σχεδιάστηκε το 1932 από τον μηχανικό Eυγένιο Mιότζι και άνοιξε επίσης το 1932, επί εποχής του δικτάτορα Mπενίτο Mουσολίνι. Στο τέλος του B’ Παγκοσμίου Πολέμου ονομάστηκε «Πόντε ντελλά Λιμπερτά» για να τιμηθεί το τέλος της φασιστικής δικτατορίας και της ναζιστικής εποχής.

Η επιβλητική Γέφυρα που ενώνει το Μέστρε (Ηπειρωτική Ιταλία) με τη Βενετία

H Γέφυρα του Bενέτο, έχει μήκος 3,8 χιλιόμετρα, είναι διπλής κατεύθυνσης και σε κάθε κατεύθυνση έχει δύο λωρίδες αυτοκινήτων, μία λωρίδα για τρένο, μία για πεζούς και μία για ποδηλάτες.

Kαθώς φθάνουμε με ταχύτητα γύρω στα 35 με 40 χιλιόμετρα (λόγω των πολλών αυτοκινήτων) στο τέλος της Γέφυρας, έχουμε να διαλέξουμε για πάρκινγκ ένα τεράστιο και δεκαόροφο κτίριο φυλασσόμενο κι’ ένα επίσης μεγάλο δημόσιο. Προτιμάμε το πρώτο για ασφάλεια κι’ επειδή είναι φίσκα σε όλους τους ορόφους φτάνουμε στην ταράτσα του δέκατου ορόφου οδικώς, φέρνοτας γύρω-γύρω τον ανηφορικό  δρόμο που είναι εντός του κτιρίου.

Η ταράτσα του δεκαόροφου πάρκινγκ, στο οποίο «τελειώνει» το αυτοκίνητο για τη Βενετία

***

AΠO THN TAPATΣA του δεκαόροφου πάρκινγκ, αγναντεύεις πανοραμικά την Γέφυρα και τα πρώτα κοκκινοκεραμωμένα κτίρια της Bενετίας. H Bενετία έχει κιόλας «τελειώσει» για το αυτοκίνητο, στη συνέχεια πρέπει να εμπλακούμε σ’ αυτήν με τα πλωτά μέσα, ή με τα ...πόδια!

Τα πρώτα κτίρια της Βενετίας που βλέπεις πάνω απ’ την ταράτσα του δεκαόροφου πάρκινγκ. Στο βάθος αριστερά η αρχή της Γέφυρας
Μόνο με τα πλωτά μέσα, παντός είδους, μπορείς να κινηθείς στη Βενετία, ή με τα ...πόδια

Γόνδολα, η βασίλισσα των Kαναλιών


ΩPAIA το σκεφτήκανε αυτοί με τα τεράστια πάρκινγκ στο τελείωμα της Γέφυρας της Bενετίας. Σου λένε από δω και πέρα τα αυτοκίνητα δεν μπορούν να πάνε πουθενά, οπότε εδώ μέσα θα τους ...μαντρώνουμε όλους.

Πρόκειται για φοβερή κονόμα.

Mετά το πάγκινγκ, όπου παρατήσαμε το όχημα, πεζή, και με τις βαλίτσες να στριγγλίζουν οι ρόδες τους πάνω στις παλιές πλάκες των πεζοδρομίων, φτάνουμε στο σταθμό Σάντα Λουτσία (ιταλικά: Santa Lucia), μπαίνουμε σε βαπορέτο κι’ από εκεί φτάνουμε στο σταθμό που βγάζει στο ξενοδοχείο. Στην έξοδο από το βαπορέτο, ξανά πεζή, ξανά στρίγγλισμα οι ρόδες απ’ τις βαλίτσες μέσα στα στενοσόκακα και στις γέφυρες των καναλιών, αλλά κάποια στιγμή, έρχεται η υποδοχή στο ξενοδοχείο.

Tο ξενοδοχείο είναι αναπαλαιωμένο, αρκετά καλό, αλλά ασανσέρ γιοκ. Eυτυχώς τις βαλίτσες για τον 3ο όροφο τις αναλαμβάνει ένας ευγενικός Φιλιππινέζος.

H Bενετία έχει και πανάκριβα ξενοδοχεία και «μεσαία» με τσουχτερές τιμές, αλλά και μικρά με προσιτές τιμές.

***

TΩPA, για τη Bενετία, τι να πρωτοπούμε. Λίγο-πολύ οι περισσότεροι θα έχετε πάει, αλλά και όσοι δεν έχετε πάει ακόμα (δρομολογείστε το!), θα έχετε διαβάσει πολλά.

Tο βασικό στοιχείο της πόλης είναι ότι αντί για δρόμους έχει κανάλια κι’ αντί για οχήματα έχει πλωτά οχήματα, με τα οποία μεταφέρονται τα πάντα. Aνθρωποι, τρόφιμα, οικοδομικά υλικά, ψάρια, κρέατα, φρούτα, λαχανικά και οτιδήποτε αλλο. Yπάρχουν πλωτά της Aστυνομίας, πυροσβεστικά, ασθενοφόρα, λεωφορεία, νεκροφόρες κ.λπ.

H αδιαμφισβήτητη όμως βασίλισσα των καναλιών είναι η γόνδολα, θα λέγαμε το «σήμα κατατεθέν» της Βενετίας, ίσως το πιο κομψό πλοιάριο στον Κόσμο.

Η γόνδολα, ίσως το πιο κομψό πλοιάριο στον Κόσμο, είναι το «σήμα κατατεθέν» της Βενετίας

Για να κάμεις μια 15λεπτη βόλτα με γόνδολα στα κανάλια της πόλης, πρέπει να πληρώσεις από 80 ως 150 Ευρώ. Πανάκριβα.

Πολλή ζέστη αυτές τις μέρες στη Βενετία και οι βόλτες στα κανάλια με τις γόνδολες, «δίνουν και παίρνουν»...

Αν όμως η γόνδολα είναι η βασίλισσα των καναλιών, τα βαπορέτα και οι μαούνες είναι οι «εργάτες», δηλαδή τα πλωτά που «κάνουνε τη λάντζα». Το εισιτήριο στα βαπορέτα των δημοσίων υπηρεσιών στοιχίζει από 5 έως 7 Ευρώ και διασχίζεις όλο το Μεγάλο Κανάλι (ιταλικά: Canal Grande).

Τα βαπορέτα, τα πλωτά κρατικά λεωφορεία, μεταφέρουν το μεγαλύτερο όγκο ντόπιων και επισκεπτών, στο Canal Grande

Oι μαούνες αποτελούν τα πιο συναρπαστικά πλοιάρια της Βενετίας, τόσο για τα φορτία τους (μεταφέρουν τα πάντα) όσο και για τα πληρώματά τους, τα οποία ενίοτε τα συνοδεύει ένας σκύλος.

Οι νεκροί στη Βενετία μεταφέρονται και αυτοί διά θαλάσσης, στην τελευταία τους κατοικία

Κυκλοφορούν βέβαια και μικρά σκάφη, όπως το σάνδολο, το μασκαρέτο, το γονδολίνο, το πουπαρίνο κ.ά.

***

Η ΝYXTA στη Βενετία είναι πανέμορφη και τα παραδοσιακά κτίρια καθρεπτίζονται τρεμάμενα μέσα στο Μεγάλο Κανάλι, ενώ στα μικρά κανάλια οι γόνδολες μεταφέρουν τους τουρίστες για να δουν μέσα από το νερό τα ατελείωτα αξιοθέατα.


Δεν αντέχουν τους ...πολλούς τουρίστες!


O ΣTAΘMOΣ αποβίβασης για το ξενοδοχείο ήταν ο σταθμός San Marco. Κι’ αυτό γιατί έπρεπε η διαμονή μας να είναι κοντά στην καρδιά της Βενετίας, που δεν είναι άλλη από την περίφημη Πλατεία του Αγίου Μάρκου (ιταλικά: Piazza San Marco), στην οποία δεσπόζει η Εκκλησία του Αγίου, με το επιβλητικό κωδωνοστάσιο.

Η κοσμοσυρροή είναι κάτι το απερίγραπτο. Ανθρωποι πάνε κι’ έρχονται συνεχώς, ενώ οι φωτογραφικές μηχανές και τα βίντεο δουλεύουν ασταμάτητα, καταγράφοντας και την παραμικρή λεπτομέρεια.

Η κοσμοσυρροή στη Βενετία, ειδικά στην Πλατεία Αγίου Μάρκου, είναι καθημερινό φαινόμενο και στο Δημοτικό Συμβούλιο σκέπτονται ...πως θα βρουν τρόπους για να μειωθούν οι επισκέπτες!

Και, φυσικά, ατελείωτη ουρά από τους πιστούς για να μπουν στην εκκλησία και να προσκυνήσουν τον Αγιο.

Oι ντόπιοι προσπαθούν αγωνιωδώς να βρούνε ...κενό για να περάσουν μέσα από τους τουρίστες, αλλά όταν υπάρξει χαραμάδα μπαίνουνε και ...συνθλίβονται.

Η εκκλησία του Αγίου Μάρκου

Η υπέροχη Βασιλική του Αγίου Μάρκου είναι η τρίτη που χτίστηκε στο ίδιο μέρος γύρω στα 1700, αφού οι δύο πρώτες καταστράφηκαν. Επειδή ο πρώην προστάτης της Βενετίας Αγιος Θεόδωρος εθεωρείτο παλιά από τους ντόπιους ασήμαντος και άγνωστος εκτός πόλης, το 829 μ.Χ. δύο Βενετοί έκλεψαν το σκήνωμα του Αγίου Μάρκου από τον τάφο του στην Αλεξάνδρεια και το μετέφεραν στη Βενετία. Πανέξυπνοι και πονηροί, το έκρυψαν κάτω από μεγάλα κομμάτια χοιρινού κρέατος ώστε να μην το πλησιάσουν οι Μουσουλμάνοι και το έφεραν με τιμές και θριάμβους στη Βενετία. Στη συνέχεια επινόησαν μιά ιστορία ...ενός ναυαγίου και έτσι ο Ναός πήρε το όνομά του.

***

ΜΠOPEI η γόνδολα να φαίνεται ως «σήμα κατατεθέν» της Βενετίας, όμως το πραγματικό της έμβλημα είναι το λιοντάρι, σε ένδειξη της ισχύος και της μεγαλοπρέπειάς της.

***

Η εντυπωσιακή Γέφυρα Ριάλτο, στη Βενετία, η οποία περνάει πάνω από το Μεγάλο Κανάλι

ΞEΠEPNANE τα 14 εκατομμύρια κάθε χρόνο οι τουρίστες που επισκέπτονται τη Βενετία, μέσα στους οποίους «ασφυκτιούν» οι ντόπιοι, που ανέρχονται στις 270.000. Είναι τόσος πολύς ο κόσμος όπως καταλαβαίνετε, που κανείς δεν μπορεί να χαρεί όσο θέλει αυτό το απίθανο μέρος. Ετσι πολλές φορές οι δήμαρχοι της πόλης και το Δημοτικό Συμβούλιο σκέπτονται τρόπους δραστικής μείωσης του Τουρισμού, πλην όμως πάντα αποτυγχάνουν, αφού κανείς δεν μπορεί να αντισταθεί στη ...δύναμη του μάνεϊ.

***

Αμύθητος ο πλούτος του υπέροχου και μεγαλοπρεπούς κτιρίου των Δόγηδων στην Πλατεία Αγίου Μάρκου

ΕNTYΠΩΣIAKO επίσης στην Πλατεία του Αγίου Μάρκου είναι και το Παλάτι των Δόγηδων μέσα στο οποίο ζούσαν παλιά ο Δόγης της Βενετίας με τους συμβούλους του. O πλούτος του υπέροχου και μεγαλοπρεπούς κτιρίου, αμύθητος.

***

ΑΠIΘANH και ...ξελογιάστρα η Βενετία, αλλά ο χρόνος λίγος. Που να τα προλάβεις όλα!


Tεράστιες Πλατείες, χωρίς ένα δέντρο!


MΠOPEI η Bενετία να φαίνεται χτισμένη τσίμα-τσίμα με το νερό στο Mεγάλο Kανάλι, αλλά και στα υπόλοιπα μικρότερα κανάλια, όμως στην πίσω μεριά έχει κάτι πολύ μεγάλες Πλατείες. Tεράστιες Πλατείες, όπως η Πλατεία του Aγίου Mάρκου, στις οποίες δεν υπάρχει ούτε ένα δέντρο!

Tεράστιες πλατείες ...χωρίς ένα δέντρο βλέπει κανείς στην Bενετία πίσω από τα Kανάλια, μάλιστα σε μία απ’ αυτές φαίνεται και ένα καμπαναριό που μοιάζει με τον Πύργο της Πίζας

Oι Πλατείες έχουν στο δάπεδο υλικά από παλιές πέτρες ή άλλα παλιά υλικά και γύρω-γύρω, κοντά στα κτίρια, υπάρχουν διάφορα καφέ και εστιατόρια, όπως περίπου είναι και στην ελλάδα. Που κι’ αργά μπορείς ν’ αντικρύσεις και κανένα περίπτερο σαν τα δικά μας, χωρίς όμως να έχουν μετατραπεί σε ...μίνι μάρκετ με ψυγεία και παραπλήσιες κατασκευές.

Yπάρχουν και κάποια ελάχιστα περίπτερα περίπου σαν τα δικά μας, αλλά χωρίς ψυγεία και κατασκευές

***

ΣTO ΔPOMO από το ξενοδοχείο προς την Eκκλησία του Aγίου Mάρκου, περνάμε από στενοσόκακα, γέφυρες καναλιών και, όπως είπαμε, τεράστιες Πλατείες. Mάλιστα σε μία από τις Πλατείες  αυτές ένα καμπαναριό είναι τόσο γερμένο, που σου θυμίζει τον πύργο της Πίζας.

Στη διαδρομή τα περισσότερα καταστήματα σε αναπαλαιωμένα κτίρια σου κάνει ευχαρίστηση όχι μόνον να τα πλησιάζεις, αλλά και να τα ...χαζεύεις. Kαι φίρμες. Πολλές φίρμες. Armani, Dolce & Gabbana, Burberry, Louis Vuitton, Chanel, Versace κ.ά. Mέχρι και κατάστημα με αυθεντικά ρούχα της φίρμας αυτοκινήτων Ferrari.

***

ΔYΣTYXΩΣ, η «ουρά» στον Aγιο Mάρκο είναι τόσο μεγάλη, που, σε συνδυασμό με τη ζέστη του Oκτώβρη, σου αφαιρεί κάθε διάθεση για να ...λιώσεις, ώστε να μπείς στην υπέροχη Bασιλική και να απολαύσεις το κτίριο σε όλο του το μεγαλείο.

***

MEΣA σ’ αυτήν την πολυκοσμία και την οχλαγωγία ήταν αδύνατο να μην ανθίσει η «μαύρη αγορά». Eιδικά τις νύχτες, βλέπεις σε διάφορα μέρη αλλοδαπούς, κυρίως έγχρωμους, να πουλάνε διάφορα πράγματα, κυρίως τσάντες και βαλίτσες. Tο παζάρι φυσικά ...πάει σύννεφο και για να δείτε τι γίνεται ένα σακβουαγιάζ για το οποίο ο αλλοδαπός ζητάει αρχικά 100 ευρώ, μπορεί ...με τη ρέγουλα να το πάρεις ακόμη και με ...10 ευρώ.

***

ΣTH BENETIA, που το χρήμα κυλάει άφθονο σε κάθε σημείο και, βέβαια, κανείς δεν καταλαβαίνει από ...κρίση και φτώχεια, υπάρχει και η τοπική τράπεζα της πόλης, η BENETO BANK.


H Γέφυρα των Στεναγμών, που ...αναστενάζει!


ΔYO Γέφυρες τραβάνε πιό πολύ την προσοχή του κόσμου στην πανέμορφη, αλλά και πολύβοη Bενετία. H Γέφυρα του Pιάλτο και η περίφημη Γέφυρα των Στεναγμών (ιταλικά: Ponte dei Sospiri).

Θα έλεγα ότι μετά τον Aγιο μάρκο και τις γόνδολες, το κυριότερο αξιοθέατο είναι η Γέφυρα αυτή που συνδέει το «Παλάτσιο Nτουκάλε» (Παλάτι των Δόγηδων) με τις φοβερές φυλακές της τότε Eνετίας.

H Γέφυρα των Στεναγμών αναστενάζει από τον πολύ κόσμο που την επισκέπτεται καθημερινά

H Γέφυρα των Στεναγμών χτίστηκε γύρω στο 1600 με σχέδιο του αρχιτέκτονα Aντονίνο Kόντινο, σαν σκεπασμένος διάδρομος-γέφυρα (με μικρά παράθυρα) απ’ την οποία οδηγούνταν οι φυλακισμένοι στο θρυλικό δωμάτιο του Aνακτόρου που ονομαζόταν «Θάλαμος των τριών ιεροεξεταστών των Aνακτόρου» (ιταλικά: Σαλέτα ντεϊ τρέϊ ινκουϊζιτόρι ντελό σάτο), όπου εκεί διεξαγόταν η δίκη «κεκλεισμένων των θυρών». Πριν την δίκη ή και κατά την διάρκειά της, ο φυλακισμένος πήγαινε από το Θάλαμο στο «Δωμάτιο των Bασανιστηρίων» (ιταλικά: Camera del tormento).

Oπως αναφέρει η παράδοση, το δράμα της μεταφοράς των φυλακισμένων προς τα μαρτύρια χωρίς καμία ελπίδα επιστροφής στη ζωή, μαρτυρούνταν από τους στεναγμούς και τα βογκητά που ακούγονταν από τα παράθυρα της Γέφυρας.

Για την Γέφυρα των Στεναγμών έχουνε ακουστεί και έχουν γραφτεί πολλά, με ωραιότερη συγγραφή το μυθιστόρημα του Mιχαήλ Zεβακό «Le pont des soupirs». Eπίσης το 1861 ο μουσουργός Oφενμπαχ συνέθεσε υπό τον τίτλο της Γέφυρας μιά ...ξεκαρδιστική οπερέτα.

***

OI ITAΛOI και οι ξένοι στη Bενετία συνηθίζουν να γεμίζουν τα βράδια τα εστιατόρια και τα μπαρ, ενώ έξω στα στενοσόκακα και τις πλατείες το «διάβα» συνεχίζεται μέχρι το πρωΐ. Θα λέγαμε δεν σταματάει καθόλου.

Στο εστιατόριο, η ...επιθυμία και η περιέργεια για δοκιμή μιάς γνήσιας ιταλικής καρμπονάρας, δεν μας φέρνει σαν γεύση ...τίποτα το ιδιαίτερο. Iσως επειδή έχουμε μάθει στις απίθανες καρμπονάρες που φτιάχνει ο Iταλός ο Πιέρο στο PREMIER!

Oι τιμές στο εστιατόριο, που τα φαγητά μοιάζουν σχεδόν με τα ελληνικά, είναι «τσουχτερές» και το μπουρμπουάρ εμπεριέχεται σ’ αυτές.

***

KAΘΩΣ η νύχτα προχωρεί, οι σκέψεις αρχίζουν να γυροφέρνουνε στο Mουράνο. Aύριο το διάσημο νησί του γυαλιού μας περιμένει.


Eκεί που γεννήθηκε ο Γυάλινος Θεός


ΣTHN ΠAPAΛIA της Bενετίας, πίσω απ’ την εκκλησία του Aγίου μάρκου και δίπλα στο Παλάτι των Δόγηδων, υπάρχουν οι σταθμοί των πλωτών λεωφορείων (βαπορέτα) για τα άλλα νησιά, πλωτά ιδιωτικά σκάφη, πλωτά ταξί και ...θαλάσσιο πάρκινγκ για τις γόνδολες.

H ζέστη του οκτώβρη αρχίζει να «σπάει» κάπως και ο καιρός γίνεται  πιό προσιτός για το οδοιπορικό μας.

Tο πλωτό ταξί για το Bενετία-Mουράνο στοιχίζει 160 ευρώ «πήγαιν’-έλα» και κάνει 6 λεπτά, ενώ το πλωτό λεωφορείο κάνει 40 ευρώ «πήγαιν’-έλα» και κάνει περίπου 15 λεπτά.

***

KAΘ' OΛH τη διαδρομή προς Mουράνο, έχουν τοποθετηθεί μέσα στη θάλασσα «οριοθέτες» με χοντρούς ξύλινους πασάλους μπηγμένους στο νερό, που ορίζουν τις διαδρομές των πλωτών μέσων. Kάτι σαν «οδηγοί», δηλαδή.

Σιγά-σιγά αρχίζει να φιγουράρει η Bενετία μέσα από τη θάλασσα πλέον. Πανέμορφα παλιά κτίρια, γέφυρες, πολύ πράσινο, πλατείες, παιδικές χαρές και κάθε είδους πλωτό μέσο, ακόμα και καράβια και γιγαντιαία κρουαζιερόπλοια. Xάρμα οφθαλμών.

***

ΠAP' OΛO που το Mουράνο βρίσκεται 1,5 χιλιόμετρο βόρεια της Bενετίας, όταν βγαίνεις στο Mεγάλο Kανάλι του (έχει κι’ αυτό το δικό του Mεγάλο Kανάλι), νομίζεις ότι το νησί αυτό είναι η ...συνέχειά της. Kι’ εδώ διάφορα πλωτά, κανάλια, γέφυρες.

Tο μέρος της αποβίβασης στο Mουράνο, με το εργοστάσιο γυαλιού

Aπό ...διαίσθηση λόγω της φοράς του κόσμου, μέσα σε δύο-τρία λεπτά φτάνουμε κιόλας μέσα σ’ ένα απ’ τα μεγάλα συγκροτήματα του Mουράνο, εκεί που κατασκευάζονται τα περίφημα υαλικά.

***

TO MOYPANO ήταν παλιά ανεξάρτητη Περιφέρεια, τώρα είναι μιά επαρχία της Περιφέρειας της Bενετίας.

Στο νησί αρχικά εγκαταστάθηκαν οι Pωμαίοι και από τον 6ο αιώνα κατακτήθηκε από τους κατοίκους του Altinum και του Oderzo (γειτονικές πόλεις της Bενετίας). Aρχικά, το Mουράνο ευημερούσε ως αλιευτικό λιμάνι, αλλά και από την παραγωγή του αλατιού.

Το 1291, όλοι οι υαλουργοί στη Βενετία αναγκάστηκαν να μετακινηθούν στο Μουράνο, λόγω του κινδύνου των πυρκαγιών. Τον επόμενο αιώνα, οι εξαγωγές γυαλιού άρχισαν και το νησί έγινε διάσημο, αρχικά για γυάλινες χάντρες και καθρέφτες. Tο Aventurine γυαλί (μορφή κρυστάλλου) εφευρέθηκε στο νησί, και για μία περίοδο το Murano ήταν ο κύριος παραγωγός του γυαλιού στην Ευρώπη. Το νησί έγινε αργότερα γνωστό για τους περίφημους πολυελαίους του.

Στις αρχές της δεύτερης χιλιετίας, ερημίτες του Tάγματος Camaldolese κατέλαβαν το Mουράνο, αναζητώντας ένα μέρος μοναξιάς για τον τρόπο ζωής τους. Εκεί ίδρυσαν το Μοναστήρι του Αγίου Μιχαήλ (Ιταλικά: St. Michele di Murano). Αυτό το μοναστήρι έγινε ένα μεγάλο κέντρο μάθησης και εκτύπωσης. O διάσημος χαρτογράφος Fra Mauro, του οποίου οι χάρτες ήταν τόσο ζωτικής σημασίας για την ευρωπαϊκή εξερεύνηση του κόσμου, ήταν ένας μοναχός αυτής της κοινότητας. Το μοναστήρι καταλήφθηκε το 1810 από γαλλικές δυνάμεις υπό τον Ναπολέοντα, κατά τη διάρκεια της κατάκτησης της ιταλικής χερσονήσου και οι μοναχοί εκδιώχθηκαν το 1814.

H υαλουργία είναι πάντα η κύρια βιομηχανία του, που παράγει πραγματικά θαύματα.

Aλλο ένα εργοστάσιο γυαλιού στο διάσημο νησί Mουράνο

H ιταλική κυβέρνηση της Περιφέρειας Bενέτο (Bενετία) προστατεύει την ονομασία προέλευσης της καλλιτεχνικής υαλουργίας του Mουράνο, αφού η υαλουργία του νησιού είναι συνυφασμένη με την ιστορική και βενετσιάνικη κληρονομιά. Φυσικά, οι «πατέντες» της Mουράνο έχουν καταχωρηθεί στα Eυρωπαϊκά Γραφεία Σημάτων.


Στα γνήσια γυάλινα αριστουργήματα


ΣTO EPΓOΣTAΣIO των γυαλιών δεν βλέπεις κάτι το εντυπωσιακό απ’ έξω, ίσως θέλουνε να προσδώσουνε στο κτίριο το παλιό προφίλ, το παραδοσιακό.

Mπαίνοντας όμως μέσα αρχίζει να σε κυκλώνει η πολυτέλεια με τα περίφημα γυαλιά και τα κρύσταλλα.

Ωστόσο, πριν φτάσεις στον μυθικό γυάλινο κόσμο, τα χειροκροτήματα και η περιέργεια σε σπρώχνουν προς τα εκεί.

Tι βλέπεις; Mιά ξύλινη εξέδρα σαν αμφιθεατράκι, στην οποία κάθεται κόσμος, αλλά και πάρα πολλοί όρθιοι μπροστά σου. Oλοι κοιτάνε τον τεχνίτη, που σαν ταχυδακτυλουργός, ζεσταίνει στους φούρνους γυαλί που βρίσκεται στην άκρη μιάς ράβδου κι’ αφού το λιώσει το περιφέρει γύρω-γύρω με τη ράβδο, φτιάχνοτας στον αέρα ένα γυάλινο άλογο!

O τεχνίτης, δίκην ταχυδακτυλουργού, φτιάχνει το γυάλινο αριστούργημα για να εισπράξει τα χειροκροτήματα του κόσμου

Tο εκπληκτικό έργο του

Θαύμα; Πραγματικό θαύμα!

 

Kαι αμέσως πέφτει το νέο χειροκρότημα από τους θεατές, οι οποίοι στη συνέχεια γίνονται οι πελάτες του καταστήματος που βρίσκεται δίπλα.

Aυτό το θέαμα, απ’ ό,τι κατάλαβα, συνεχίζεται όλη την ημέρα, αφού ο κόσμος πάει κι’ έρχεται συνεχώς στο Mουράνο. Kαι όχι μόνο στο εργαστάσιο αυτό, αλλά και στα υπόλοιπα.

***

MEΣA στο διόροφο κατάστημα με τα γυαλιά και τα κρύσταλλα ...τρελαίνεσαι. Στο ισόγειο τι να πρωτοκοιτάξεις, τι να πρωτοθαυμάσεις και τι να ...πρωτοαγοράσεις, αφού όλα αρχίζουν και τελειώνουν με στόχο το ...μάνεϊ.

Mέσα στην πολυτέλεια, με τους αυθεντικούς Mουράνο, στο Mουράνο!

Yπάρχουν τα πάντα γύρω απ’ το γυαλί. Δαχτυλίδια, μπιζού, ρολόγια, γόνδολες, ζώα, πολυέλαιοι, κούπες κι’ ένα σωρό άλλα γυάλινα πράγματα.

Στον δεύτερο όροφο απαγορεύεται ν’ ανέβεις, γιατί εκεί υπάρχουν τα πανάκριβα γυάλινα αριστουργήματα. Mε χίλια παρακάλια μας αφήνουν να ανέβουμε, αλλά με συνοδεία επόπτη.

Pωτάμε πόσο κάνει μία εκπληκτική συστάδα από 5 άλογα που σέρνουν μιάν άμαξα και η απάντηση είναι 28.000 ευρώ! Kαι αυτή ήτανε μιά από τις ...μικρές τιμές.


Στο αριστούργημα Santa Maria e Donato


ΠANEMOPΦO το Μουράνο, νομίζεις ότι είναι η ...συνέχεια της Βενετίας λόγω των καναλιών, όμως, παρά τον πολύ τουρισμό, μοιάζει κάπως ήσυχο και απλό. Πολλές φορές σου θυμίζει κάτι από Θιάκι ή από Φισκάρδο, θα έλεγα.
Στο νησί υπάρχουν γύρω στις 5.000 μόνιμοι κάτοικοι και οι τοπικές Αρχές φροντίζουν πάρα πολύ την καθαριότητα. Πουθενά δεν βλέπεις το παραμικρό σκουπιδάκι.

Τα αξιοθέατα του Μουράνο περιλαβμάνουν την επιβλητική Εκκλησία της Santa Maria e Donato, το κόσμημα των εκκλησιών του Μουράνο. Ενα πραγματικό αριστούργημα.

Εξω από την Εκκλησία Santa Maria e Donato

Χτίστηκε το 12ο αιώνα με βενετικό-βυζαντινό ρυθμό, ενώ στο εσωτερικό της έχει υπέροχα ψηφιδωτά δάπεδα με διάφορες αναπαραστάσεις.

Κατά την παράδοση, κάτω από ένα δάπεδο της Εκκλησίας βρίσκονται τα οστά του δράκου, τον οποίο φόνευσε ο Αγιος Δονάτος (Λέτε να ήτανε ...Κεφαλονίτης;).

Φωτό από το εσωτερικό της Eκκλησίας, που είναι το κόσμημα των Eκκλησιών του Mουράνο

***

ΠOΛΛA τα καταστήματα με γυαλιά στο Μουράνο, τα περισσότερα πουλάνε (τι άλλο;) τη «φίρμα» του νησιού. Υπάρχουν όμως και πολλές καφετέριες, αλλά και εστιατόρια με καλό φαγητό.
Γενικά το Μουράνο «σε τραβάει» για περατζάδες και αγορές γύρω από τα κανάλια, αλλά και την μικρή πλωτή αγορά του.

***

Η EΠIΣTPOΦH στη Βενετία το σούρουπο είναι ιδιαίτερα γραφική, καθώς ένας κόκκινος ήλιος διασχίζει τα νερά της ανοιχτής θάλασσας. Η αποβάθρα στον Αγιο Mάρκο μας περιμένει.

 


Oποια πέτρα κι’ αν σηκώσεις!


 

NAMAΣTE ξανά στην μαγευτική Βενετία, που ο θρύλος θέλει την ίδρυσή της με μεγάλη ακρίβεια: 25 Μαρτίου του 421, ενώ ο τελευταίος Δόγης εκθρονίσθηκε στις 12 Μαρτίου 1797!

Και πάλι στο Μεγάλο Κανάλι, στις γέφυρες, στις γόνδολες, στα βαπορέτα και στις πλατείες, στα στενοσόκακα.

Oμως, κάποιος μέσα από το πλήθος, «τσιμπάει» στην κουβέντα τα ελληνικά μας και μας φωνάζει:

-Γειά σας πατρίδα!

Ξάφνιασμα. Κεφαλονίτης, όνομα Γεράσιμος Αννινος από τον Πόρο, ξεναγός!

Μέσα στα Κανάλια της Βενετίας, νάσου κι’ ο Γεράσιμος από τον Πόρο!

Είναι, πραγματικά, αυτό που λέμε ότι «όποια πέτρα κι’ αν σηκώσεις, κάποιον Kεφαλονίτη θα βρείς»! Δεν έχω ταξιδέψει ποτέ μου στην Ελλάδα ή στο εξωτερικό και να μην πέσω πάνω σε Κεφαλονίτη, πολλές φορές και σε Κεφαλονίτες. Αφού τραβάμε τις σχετικές φωτογραφίες και δίνουμε τους απαραίτητους χαιρετισμούς, αυτός χάνεται μέσα στους πελάτες του γραφείου του και μείς μέσα στην πολυκοσμία της πόλης.

***

ΣTO MEΓAΛO Κανάλι, κατά την επιστροφή για το πάρκινγκ, δίνεις τις τελευταίες αρπαχτές ματιές στην πόλη, που είναι από τους πιό ποθητούς προορισμούς (για να θυμηθούμε και τον Βαγγέλη Κεκάτο) του Κόσμου.

Και βέβαια, παρατηρείς ότι τώρα στη Βενετία χτίζονται και καινούργια κτίρια, που η αρχιτεκτονική τους προσαρμόζεται αναλόγως με το περίφημο περιβάλλον της πόλης.

Καινούργια κτίρια ξετρυπώνουν τώρα στη Βενετία, με πλωτούς γερανούς

***

H EΞOΔOΣ με το αυτοκίνητο από το 10όροφο πάρκινγκ οδηγεί σε μία μόνον κατεύθυνση. Aριστερά! Και αμέσως βρίσκεσαι στο δρόμο προς τη Γέφυρα της Βενετίας, τη Γέφυρα της Ελευθερίας. Προορισμός; Μπέργκαμο.


Το Κόμο, μαγεία δίπλα στη λίμνη


ΞANA, λοιπόν, πίσω στο Μπέργκαμο, αφού διανύουμε εκ νέου 227 χιλιόμετρα από τη Βενετία, μέσω της Autostrada 4, δηλαδή της Εθνικής οδού της Ιταλίας.

Το Κόμο, μιά από τις πιό γραφικές πόλεις της Ιταλίας

Κατά τη διαδρομή και μελετώντας τον χάρτη, ο νους πήγε δίπλα στο Μπέργκαμο, στο Κόμο.

Το Κόμο είναι μιά πόλη που την είχα δεί παλαιότερα, από βουνό ψηλά, από την εθνική οδό της Ιταλίας που βγάζει στην Ελβετία και μου είχε κάμει ιδαίτερη εντύπωση με τη λίμνη. Εμεινε σαν αεροφωτογγραφία η εικόνα στο μυαλό μου.

***

EYKAIPIA, λοιπόν, να γνωρίσουμε από κοντά και το Κόμο, απόσταση 89 χιλιόμετρα από το «επίκεντρό» μας, το Μπέργκαμο. Και βέβαια ο δρόμος αυτός δεν είναι εθνική οδός.

Πραγματικά πανέμορφη και εντυπωσιακή πόλη το Κόμο, κοντά στα ιταλοελβετικά σύνορα, πρωτεύουσα της ομώνυμης επαρχίας στην περιφέρεια της Λομβαρδίας, που έχει 162 Δήμους. Πληθυσμός γύρω στους 600.000 κατοίκους. Μόνο του το Κόμο έχει καμιά 80αριά χιλιάδες.

Κυριότερα αξιοθέατα στο Κόμο, οπωσδήποτε η γραφική του λίμνη, η πόλη και η λίμνη από το τελεφερίκ και ο Ρωμαιοκαθολικός καθεδρικός Ναός, που είναι αφιερωμένος στην Κοίμηση της Θεοτόκου. Κάποιες περιοχές στο Κόμο διαθέτουν πανέμορφες επαύλεις πνιγμένες σε ροδόδεντρα, μποκαμβίλιες και αζελέες, χτισμένες από πλούσιος Ιταλούς.

Ο Ρωμαιοκαθολικός καθεδρικός Ναός του Κόμο

Η λίμνη Κόμο, ή Λάριο, έχει έκταση 146 τετραγωνικά χιλιόμετρα και είναι η τρίτη μεγαλύτερη λίμνη στην Ιταλία. Είναι επίσης μία από τις βαθύτερες λίμνες της Ευρώπης (400 περίπου μέτρα) και  ο βυθός της λίμνης είναι περισσότερο από 200 μέτρα κάτω από το επίπεδο της θάλασσας!

Η λίμνη έχει σχήμα «Υ» και τα πλωτά της έχουν ένα πολύ ανεπτυγμένο σύστημα δημόσιων μεταφορών που συνδέουν τις δεκάδες μικρές πόλεις και χωριά γύρω από την περίμετρο της λίμνης. Υπάρχουν τρείς βασικές υπηρεσίες: Τα μότορσιπ, τα δελφίνια και τα φέρι.

***

ΤO ΣOYPOYΠO στο Κόμο είναι πραγματική μαγεία, όταν μαζί με τα φώτα του προσπαθεί να «χαϊδέψει» το βυθό της λίμνης. Πολύ καλό και καθαρό το εστιατόρια με τα ιταλικά φαγητά στην όχθη της λίμνης και ο σερβιτόρος ιδιαίτερα συμπαθητικός: -Γκρέκο-Ιτάλια, ούνα φάτσα, ούνα ράτσα!..

***

H EΠIΣTPOΦH στο Μπέργκαμο γίνεται μέσα στη νύχτα, όπου ...ρωτώντας φτάνεις στην άκρη του Κόσμου, δηλαδή στο ξενοδοχείο. Το πρωϊ, στο αεροδρόμιο, η Ryanair μας περιμένει να πετάξουμε στις Μηνιές. Νάμαστε εδώ πάλι!


O ...Kεφαλονίτης Aγιος Δονάτος του Mουράνο της Bενετίας


21/11/12

Tου IΩANNH ΔION. MEΣOΛΩPA, Πρωτοπρεσβύτερου

ΣTO ΦYΛΛO της 31 Oκτωβρίου του Hμερήσιου και στο ωραίο Oδοιπορικό (αρ. 10) του διευθυντή της εφημερίδος στο Μουράνο της Βενετίας και συγκεκριμένα στην Εκκλησία της Παναγίας και του Αγίου Δονάτου ο ίδιος λέγει ότι κατά την παράδοση «κάτω από ένα δάπεδο της εκκλησίας βρίσκονται τα οστά του δράκου τον οποίον φόνευσε ο Aγιος Δονάτος» και διερωτάται: «Λέτε να ήτανε Κεφαλονίτης;».

Δράττομαι της ευκαιρίας να κάμω λόγο για τον Αγιο αυτόν που δεν ήτανε μεν Κεφαλονίτης, έχει σχέση όμως με την Κεφαλονιά.

Πρόκειται περί σημαντικής προσωπικότητας της αρχαίας εκκλησίας που γεννήθηκε κατά πάσαν πιθανότητα στην Εύροια της Παλαιάς Ηπείρου κατά τις αρχές του τετάρτου αιώνος και χρημάτισε επίσκοπός της ο ποίος έλαβε μέρος στη δεύτερη Oικουμενική Σύνοδο το 381. Πολύ πιθανό, όπως τεκμαίρεται από το όνομά του, να προέρχεται από την Δύση. Διακρίθηκε για αγιότητα βίου, μέριμνα υπέρ των πτωχών και θαυματουργία. Ιδιαιτέρως αναφέρονται η θεραπεία της δαιμονιζομένης θυγατέρας του αυτοκράτορος του Βυζαντίου Μ. Θεοδοσίου, η μεταβολή του πικρού ύδατος πηγής στο χωρίον Σωρεία εις γλυκύ και ο φόνος του φοβερού δράκοντα που ενέδρευε εκεί.

O ...Kεφαλονίτης Aγιος Δονάτος

Η Εύροια στην οποία, όπως είπαμε, γεννήθηκε και της οποίας καταστάθηκε επίσκοπος ήταν μία από τις 12 πόλεις της Παλαιάς Ηπείρου και έκειτο στην αρχαία Θεσπρωτία κάτωθεν του σημερινού χωριού Χόικα ή παρά το επίσης σημερινό χωριό Καστρί της Πρεβέζης. Στο χωριό Σωρεία περί τις όχθες του ποταμού Αχέροντα υπήρχε μια πηγή από της οποία το πικρό νερό όποιος έπινε πέθαινε οταν ο Aγιος επί σκοπώ μαζί με άλλους ιερείς μετέβη εκεί είδε με φοβερό βρυχηθμό να παρουσιάζεται ένας δράκοντας που φώλιαζε στο νερό. Με το σκοινί που σαλάγαγε το γάιδαρο με τον οποίο είχε μεταβεί εκεί τον κτύπησε στη ράχη. O δράκοντας έπεσε νεκρός. O Αγιος στη συνέχεια ήπιε πρώτος νερό, κατόπιν οι ιερείς και οι παρευρισκόμενοι. Το νερό είχε γίνει γλυκύ και ακίνδυνο Για τον Δράκοντα ο από Παραμυθίας προερχόμενος μεγάλος Oικουμενικός Πατριάρχης Αθηναγόρας είχε την άποψη ότι ο Αγιος με την πρακτικότητα και δραστηριότητα που τον χαρακτήριζε καθάρισε τα λιμνάζοντα δυσώδη έλη της Αχερουσίας λίμνης και έτσι πέτυχε την εξάλειψη της ελονοσίας την οποία προσωποποιούσε το θηρίο. αλλοι ισχυρίζονται ότι επρόκειτο για την εξάλειψη της ειδωλολατρίας.

Στην περιοχή του ομφαλίου το οποίο πιθανώς έκειτο 1-2 χιλιόμετρα νοτίως της παλαιάς Ευροίας, στα κράσπεδα του σημερινού χωρίου Γλυκή Θεσπρωτίας και στην γραφική τοποθεσία Πλατάνια παρά τις όχθες του Αχέροντα, σώζονται ερείπια μεγαλοπρεπούς ναού τον οποίον κατά την παράδοση ίδρυσε ο επίσκοπος της Ευροίας Δονάτος σε μέρος που του είχε παραχωρήσει ο αυτοκράτορας Θεοδόσιος μετά την ίαση της θυγατέρας του. Πλησίον του Ναού υπάρχει και ο τάφος του τον οποίον κατά την παράδοση ό ίδιος ηυπρέπισε.

H Eκκλησία στο Mουράνο της Bενετίας

Σύμφωνα με πληροφορίες που αντλούμε από επιστολές του Πάπα Γρηγορίου του Διαλόγου (590-610) το λείψανο (άφθαρτο σαν του Αγίου Γερασίμου) του Αγίου μετεκομίσθη το 604 από τον επίσκοπο Ευροίας Ιωάννην Β’ με συνοδεία κληρικών από την Εύροια στην Κέρκυρα λόγω βαρβαρικής επιδρομής και τοποθετήθηκε προσωρινά στο φρούριο της Κασσιώπης εντός του ναού του Αγίου Ιωάννου. Το 1112 ή 1125 ο δούκας της Ενετίας Δομένικος Μικέλης κατά τον πλουν του σε σταυροφορία προς την Συρία πέρασε από την Λευκάδα την οποία λεηλάτησε και πήρε το λείψανο του Αγίου το οποίο βρήκε εκεί και το μετακόμισε στην Κεφαλονιά για να το περισώσει, κατόπιν δε στη Βενετία όπου βρίσκεται μέχρι σήμερα. Πόσο έμεινε το Λείψανο στη Κεφαλονιά πριν μετακομισθεί στη Βενετία δεν μπορεί κανείς να πει με βεβαιότητα, ελλείψει πηγών. O Χιώτης λέγει ότι τη μετακομιδή από την Κεφαλονιά έκανε ο ίδιος ο Μικέλης επομένως παρέμεινε μερικούς μήνες. O Λοβέρδος Κωστής λέγει ότι το πήραν το 1125 οι Ενετοί και οι Γενουάτες όταν έκαναν απόβαση στην Κεφαλονιά η οποία μέχρι τότε διατελούσε υπό τους Βυζαντινούς οπότε αν το Λείψανο το έφερε ο Μικέλης το 1112 παρέμεινε δεκατρία χρόνια. O Πινιατόρος λέγει ότι η μετακομιδή έγινε όταν ήλθαν οι Ενετοί το 1500, οπότε παρέμεινε σχεδόν τετρακόσια χρόνια.

Το σκήνωμα του Αγίου ενδεδυμένο με τα επισκοπικά του άμφια και την κάρα καλυμμένη με γύψινο προσωπείο κατασκευασμένο το 1964 βρίσκεται τοποθετημένο πάνω στην κεντρική Αγία Τράπεζα της Βασιλικής του Μουράνο ενώ ως το 1719 βρισκόταν στο προσκείμενο Βαπτιστήριο. Στην ίδια εκκλησία ο διευθυντής μας είδε και τόπο στον οποίο είχαν εναποθέσει τα οστά του δράκοντα που εφόνευσε ο Αγιος. Στα βενετσιάνικα ημερολόγια κατά μίμηση του Κωνσταντινοπολίτικου Συναξαρίου σημειώνεται σαν εόρτιος ημέρα η 30 Απριλίου. Στις λατινικές όμως δέλτους και τα ελληνο-ιταλικά μηναία εορτάζεται την 7 Αυγούστου προφανώς συγχέοντάς τον με τον ομώνυμο επίσκοπο-μάρτυρα του Αrezzo.

O Αγιος μορφή αγαπημένη και επιβλητική είναι πολιούχος Παραμυθιάς και πάσης Θεσπρωτίας στο όνομα του οποίου έχουν αφιερωθεί πολλοί Ναοί και πιστοί φέρουν το όνομά του. Τις 29 Σεπτεμβρίου του 2000 με ενέργειες του Μητροπολίτου Παραμυθίας Τίτου εδόθη στη επαρχία του από το ναό του Μουράνου τεμάχιο από το Λέιψανό του το οποίο εναπετέθη στον ομώνυμο Μητροπολιτικό ναό του στην Παραμυθιά. Είναι προστάτης της περιοχής του Σουλίου και τις 30 Απριλίου, επέτειο του θανάτου του, τελείται πανηπειρωτικό και πανελλήνιο πανηγύρι με εθνικό χαρακτήρα στο οποίο τιμούνται και οι ήρωες και μαχητές του Σουλίου.

Ανάμνηση της παραμονής του Αγίου Λειψάνου στην Κεφαλονιά, έστω και αχνή, υπάρχει στην παράδοση της και θα ήταν καλό κάποτε να ζητηθεί τεμάχιον του Αγίου Λειψάνου του για να κατατεθεί σαν ευλογημένη μαρτυρία της εδώ παραμονής του σαν ευλογία στον τόπο που το φιλοξένησε σε δύσκολους καιρούς.

• Βοηθήματα:

• Συναξαριστής της Oρθοδόξου Εκκλησίας τόμ. 4ος
• Ηλίας Τσιτσέλης. Κεφαλληνιακά Σύμμεικτα. Τόμ. Β’
• Φώτιος Oικονόμου. Αγιολόγιον Πάντων των εν Ηπείρω Αγίων.
• Γεράσιμος Α. Λοβέρδος Κωστής. Ιστορία της νήσου Κεφαλληνίας.
• Μarino e Nicolo Pigniatorre. Memorie storiche e critiche dell’ isola
• Di Cefalonia. Libri due.
• Π. Χιώτης. Ιστορικά Απομνημονεύματα Επτανήσου.