Μάλιστα! Για την ακρίβεια, 3.710 γραμμάρια...

ΚAΛA, τι έτρωε εκείνη η μανούλα του ενιά μήνες και έκαμε αυτό το θρεφτάρι; Λουκάνικα Φρανκφούρτης ή παριζάκι Υφαντής; Πανζουρλισμός στο Λονδίνο -και όχι μόνον-, για τη γέννηση της τετάρτης, πριγκίπισσας του Βρετανικού θρόνου! Εξαλλα τα πλήθη, ουρλιαχτά άσματα, κωδωνοκρουσίες.

Μέσα σ’ όλ’ αυτά βγήκε και ο κήρυκας, στολισμένος σαν σερνικό παγώνι, ανήγγειλε το μεγάλο γεγονός. Ακολούθησε η εμφάνιση του πιστοποιητικού γέννησης και η τοποθέτησή του στ’ ανάχτορα. Λέτε και οι Αγγλοι θα το αμφισβητούσαν ή θα υποψιαζότανε πως πρόκειται για μούλικο ή ρομαδάκι...

Και δεν φαντάζεται αυτός ο λαός-απόγονος αποικιοκρατών-, τι ζωή έχει να περάσει, το καημένο. Δέκα νταντάδες να το κατρουλοσκατοστραγγίζουνε. Τρείς να το κουνάνε στην κούνια του ,τέσσαρες να του δίνουν το μπιμπερό του. Δυό-τρείς να το ντύνουν και να το κοιμίζουν. Κι’ απ’ όταν αρχίζει να περπατάει, δώδεκα καθηγητάδες να του δώσουν γενική μόρφωση, διά πάν ενδεχόμενον!

Μετά -πάντοτε με ελεγχόμενη διατροφή για να μην πετάξει παχάκια στα μπούτια του-, θα πηγαίνει σε δεξιώσεις, σε θεάματα, σε διαλέξεις, πέρνοντας πάντοτε πρώτη, τιμητική θέση με πολυμελή ασφάλεια αστυνομικών και υπό τον κλοιό των δημοσιογράφων που θα καταγράφουν με το νι και με το σίγμα τη ζωή της! Κι’ αν κάποια στιγμή -λέω τώρα-, την πλήξει ο έρωτας; Μην τα ρωτάτε το τι έχετε ν’ ακούσετε και να δείτε...
Και ερωτώ. Εσείς θα θέλατε μιά τέτοια ζωή;

ΥΓ.
Περίεργος λαός αυτοί οι Ιγγλέζοι. Ευτυχώς και δεν τους μοιάζουμε.